Wodór dla napędu promu zostanie wdrożony na statku HySeas 3 w 2021 roku. Statek zasilany wodorem będzie obsługiwał wybrzeże Szkocji – kurs na wyspy Orkady. Wodorowy prom będzie kosztował 12,6 mln euro, z czego Unia Europejska sfinansuje 9,3 mln euro. Prom na wodór buduje stocznia Ferguson Marine przy wsparciu partnerów z całej Europy.
Wodór jako paliwo bunkrowe to jeszcze zupełna nowość. Dla wdrożenia paliwa wodorowego trwają skoordynowane prace przy pozyskiwaniu i zastosowaniu w transporcie morskim i lądowym. Jeden z projektów realizowany jest w Szkocji, gdzie wodór zasili prom pasażersko-samochodowy. Paliwo wodorowe będzie pozyskiwane w wyniku elektrolizy zasilanej energią elektryczną. Będzie to całkowicie odnawialny prąd z elektrowni wiatrowych położonych na wyspach Eday (elekrtolizer 0,5 MW) i Shapinsay (elektrolizer 1,0 MW). Na wyspie Eday prąd będzie powstawał także w siłowniach zamontowanych pod wodą, wykorzystujących energię pływów morskich. Powstały tam wodór będzie transportowany do Szkocji i bunkrowany ze zbiornika (shore-to-ship) do wodorowego statku.
Prom zasilany wodorem HySeas III będzie miał 40 metrów długości i 10 metrów szerokości. Maksymalne zanurzenie wyniesie do 4 metrów. Pomieści 120 pasażerów i 16 samochodów. Na statku zostaną zamontowane zbiorniki wodoru o pojemności 1000 kg paliwa. Statek zasili zespół ogniw wodorowych o łącznej mocy 700 kW. Będą one składać się z 7 odrębnych jednostek o mocy 100 kW marki Ballard System. Energia elektryczna powstała w ogniwie paliwowym będzie przechowywana w bateriach litowo-jonowych.
Wodorowy statek powinien wejść do eksploatacji w 2020 roku. Obsłuży on trasę o długości 4 mil morskich między Kirkwall a Shapinsay. Rejs potrwa każdorazowo ok. 25 minut, a w jego czasie nie zostaną wyemitowane żadne spaliny. HySeas III będzie dedykowany wyłącznie na tę trasę, a jego eksploatacji będzie się przyglądać międzynarodowy zespół specjalistów. Oprócz stoczni Ferguson Marine będą to InterFerry (z Belgii), Kongsberg (z Norwegii), Ballard Systems (z Danii), McPhy (z Francji), Aerospace Centre DLR (z Niemiec) oraz lokalny St Andrews University.
Źródło: Ferguson Marine
Zobacz także
– Wodór jako paliwo
– Katalog aut ciężarowych zasilanych wodorem
– Katalog autobusów na wodór
